Μ.

Όταν ήμουν τεσσάρων οι γονείς μου , μου ανακοίνωσαν ότι θα αποκτήσω μία αδερφούλα. "Αδερφούλα " σκέφτηκα "δηλαδή τώρα θα έχω και αυτό το μικρό τερατάκι για να παίζω εκτός από τα παιχνίδια μου".Όταν όμως το καλοσκέφτηκα συνειδητοποίησα ότι τώρα πια θα έπρεπε να μοιράζομαι με "κάτι " άλλο τα χάδια της μαμάς και τις αγκαλιές του μπαμπά.

Οι μήνες πέρασαν λοιπόν και ένα κρύο απόγευμα του Δεκέμβρη με πήραν από το χέρι , μου αγόρασαν ένα επιτραπέζιο και με πήγαν να δω την αδερφούλα μου.Ήταν μικρό και άσχημο.

... λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεων του μπαμπά μου μετακομίσαμε σε μία μακρινή πόλη.Τώρα πια έπρεπε να παίζουμε στο σπίτι αποκλειστικά και μόνο οι δυο μας μιας και ήμασταν πολύ μικρές για να βγαίνουμε έξω σε αυτή την μεγάλη πόλη και βασικά, δε ξέραμε και κανέναν.Δε τα βρίσκαμε!Ήταν μικρό και σαν μικρό την "έβγαζε πάντα στον αφρό".Ότι κι αν έκανε έφταιγα ΠΑΝΤΑ εγώ.

Τα χρόνια πέρασαν και οι σχέσεις μας ειδικά από τότε που έφυγα για την καινούρια-φοιτητική μου ζωή ξαφνικά συσφίχθηκαν.Δεν είχαμε πια μυστικά και δεθήκαμε πολύ σφιχτά.Τώρα πια ξέρω γιατί οι γονείς μου ήταν τόσο χαρούμενοι που θα αποκτούσα αδερφούλα.Τώρα πια ξέρω πόσο τυχερή είμαι...

                                   μικρούλα μου, χωρίς εσένα είμαι μισή!