Μμμμμ...από που να αρχίσω ,είναι αυτές οι δύσκολες ώρες ,που αν και έχεις περάσει τόσο καλά όλες τις προηγούμενες μέρες κάτι σου λείπει ....μου λείπει το χαμόγελό σου,ο τρόπος που με κοιτούσες, ο τρόπος που μου μιλούσες στο τηλέφωνο κάθε πρωί "λαχανιασμένος" από το τρέξιμο να προλάβεις ,μου λείπει η φωνή σου, η αγκαλιά σου , μου λείπουν τα μάτια σου , τα μηνύματά σου,το πόσο μ'αγαπούσες,τα φιλιά σου, οι ώρες που μαλώναμε,οι βόλτες μας με το αυτοκίνητο,οι "περπατάδες " μας , μου λείπει η μυρωδιά σου , οι ευχές σου ,οι λίστες με μουσική στον υπολογιστή μου,ακόμη και η ειρωνεία σου και τα μαλλιά σου που τόσο "μισούσα"μου λείπουν , μου λείπει που νόμιζες πως τα ξέρεις όλα κι εγώ παρίστανα πως δεν γνώριζα και μου τα εξηγούσες, μου λείπουν οι συζητήσεις μας (βασικά εσύ μιλούσες κυρίως),η εμμονή σου με την ομάδα σου,η εμμονή σου με μένα...τότε όλα αυτά με πείραζαν

...μου λείπεις εσύ ρε γαμώτο,τώρα πια ναι το κατάλαβα...τώρα πια όμως ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ -θα μου πεις- γιατί εσύ είσαι αλλού(μεταφορικά και κυρίως κυριολεκτικά)δυστυχώς...

Πόσο εγωίστρια είμαι τελικά!