29.1.12

11-7-1999





" Σε είδα εκείνο το βράδυ, μέσα στη μαύρη φορεσιά της νύχτας και η νύχτα μου έγινε μέρα. Εκείνο το γλυκό σου χαμόγελο και το αθώο βλέμμα σου σ’ έκανε να μοιάζεις με άγγελο. Το πρόσωπο σου έλαμπε. Κοιτούσες πάντα δεξιά, αριστερά, μα ποτέ, μα ποτέ εμένα. Μου ‘ριχνες μια ματιά κι αυτόματα τα μάτια σου γύριζαν αλλού. Χαμογελούσες, και μου χαμογελούσε ο κόσμος όλος. Ήσουν στενοχωρημένος κι η καρδιά μου σπάραζε, έκλαιγε μαζί σου. Σου συμπαραστεκόμουν πάντα κρυφά κι ας μην το καταλάβαινες. Στα όμορφα, παραδεισένια μου όνειρα, εσύ! Στους εφιάλτες μου εσύ! Κυρίαρχος του μυαλού μου και της καρδιάς μου, του είναι μου όλου, εσύ. Σκεφτόμουν εσένα κι ένα γλυκό χαμόγελο σχημάτιζαν αυθόρμητα τα χείλη μου. Διάβαζα και ξαφνικά οι λέξεις άρχιζαν να παίζουν μεταξύ τους, έτσι ώστε στο τέλος να καταφέρουν να σχηματίσουν το όνομα σου και σιγά-σιγά, το πρόσωπο σου!

Τα μάτια σου, μαγικά με ζάλιζαν, τα χείλη σου με κρατούσαν προσηλωμένη σ’ εσένα. Εσύ μ’ έκανες να υποφέρω. Έκλαιγα, βασανιζόμουν, όμως έλεγα πως δεν μ’ ένοιαζε, πως δεν μ’ ενδιέφερε. Μα ερχόταν στιγμές που δεν άντεχα, ξεσπούσα, άλλοτε σε γέλια, κι άλλοτε σε κλάματα. Προσπαθούσα απεγνωσμένα να σε ξεχάσω, όμως δεν μπορούσα, ήταν αδύνατον. Είχα νεύρα και ζητούσα εσένα…Μόνο εσένα…

Αλλά εσύ έλλειπες… Απλά έλλειπες…

Όχι ,κάνω λάθος! Είναι ωραίο, φανταστικό ν’ αγαπάς, κι ας σε πονάει! Αλλιώς δε θα ‘χε νόημα... Είναι τόσο όμορφο εκείνο το απερίγραπτο, εκείνο το παράξενο συναίσθημα που σε κάνει να νιώθεις ένα ρίγος, ένα σκίρτημα, ένα δυνατό χτύπο στην καρδιά όταν είναι κοντά σου, όταν σ’ αγγίζει, όταν τον κοιτάζεις… Εσύ την προστάζεις με το μυαλό σου να σταματήσει, μα εκείνη δε σ’ ακούει… Συνεχίζει να χτυπάει σαν τρελή γιατί είναι ερωτευμένη, κι ο έρωτας δεν έχει λογική… Τον κοιτάζεις… Δεν ακούς… Δεν μιλάς… Χάνεις κάθε επαφή με τους γύρω σου, τους χάνεις και μέσα στο κενό βλέπεις μονάχα εκείνον… Δεν αισθάνεσαι παρά μόνο το δυνατό εκείνο χτύπο που σου λέει ψιθυριστά «…τον αγαπάς…»

Νιώθεις σαν ένα ξεχασμένο κερί που σιγά-σιγά του τελειώνει το οξυγόνο και δεν αντέχει, μα προσπαθεί να ζήσει χωρίς εκείνο, παλεύει να διατηρηθεί αναμμένο, μα δεν μπορεί, χάνεται… Έτσι απλά…χάνεσαι …Δεν αντέχεις. Τα πόδια σου τρέμουνε. Το κεφάλι σου ζαλισμένο. Τα χέρια σου παγωμένα, μα η καρδιά σου ζεστή, γιατί την ζεσταίνει η φωλίτσα που έχει χτίσει ξυλάκι-ξυλάκι η αγάπη σου για εκείνον…

Αισθάνεσαι τόσο όμορφα, τόσο ζεστά, τόσο ερωτευμένη…Σ’ αρέσει… Είναι καταπληκτικό να ξέρεις πως κάπου εκεί, κάπου ανάμεσα σ’ εκείνους που σε περιτριγυρίζουν και σε κοιτάνε με εκείνο το υπεροπτικό βλέμμα, υπάρχει το άλλο μισό του εαυτού σου, εκείνος που ξεχωρίζει…

Εκείνος που δεν μπορείς να ζήσεις μακριά του…Εκείνος… "

Για πολλά ,πάρα πολλά χρόνια, πίστευα πως Εκείνος ήταν το άλλο μου μισό!Εκείνος αγνοούσε την ύπαρξη μου βέβαια κι εγώ ζούσα σε ένα ονειρικό κόσμο μόνη μου-μαζί του με αποτέλεσμα να χάσω τελικά τον πραγματικό.Μετά από αρκετό καιρό λοιπόν,ένα κρύο βράδυ του Γενάρη στα 27 μου,τακτοποιώντας το κουτί με τις αναμνήσεις βρήκα το παραπάνω απόσπασμα γραμμένο σε χαρτάκι με καρδούλες και φιλάκια...

Πόσο άσχημο είναι να αφιερώνεις τη ζωή σου σε κάτι και μετά να μη νιώθεις τίποτα ....πραγματικά στεναχωριέμαι...

Γιατί να είναι τόσο δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις...

14 σχόλια:

  1. Απλά νοιώθεις ότι πέταξες κάποια ώρα που δεν θα ξαναέρθουν σε κάποιον που τα πέταξε χωρίς να νοιαστεί καθόλου!!

    Δεν ξέρω γιατί είναι δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις,ίσως επειδή παρασκεφτόμαστε και ξεχάσαμε την απλότητα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ..χαιρεσαι γι' αυτο που εζησες τοτς...οσο για τωρα..καλυτερα να μην κοιταμε τετοια "σουβενιρ"

    καλημερα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Βασικά
    εγώ πιστεύω ότι τίποτα δεν είναι χάσιμο χρόνου.
    Κ αυτό ένα μάθημα ήταν,ξέρεις τώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αχ Λία μου, όποιος πει πως δεν έχει βρεθεί στη θέση σου λέει ψέματα...
    Ολοι το ζήσαμε και όλοι πονέσαμε όταν τελείωσε και χειρότερα όταν καταλάβαμε πόσο χρόνο αφιερώσαμε σε κάποιον που...ίσως δεν άξιζε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όμορφα τα λες.
    Πες κάτι σ' αυτή τη ζωή που να είναι εύκολο,απλά δεν υπάρχει!
    καλό σου βράδυ*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. "Χαίρομαι" (με την καλή έννοια) που συνέβη ,γιατί πλέον μετράω αλλιώς τα πράγματα και κυρίως τους ανθρώπους!Όχι πως δε στεναχωριέμαι για κάποιους αλλά τουλάχιστον οι περισσότεροι έχουν ήδη αποδείξει ότι ίσως ....να ...λίγο -τόσο λίγο- το αξίζουν!
    "αν δε πάθεις δε θα μάθεις" έτσι δε λένε :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. έτσι ακριβώς λένε.. Αν δεν πάθεις, δε θα μάθεις.
    Κράτα στο πίσω μέρος του μυαλού σου τέτοιες στιγμές.. Και η ανάμνηση τους να σε κάνει να χαμογελάς.
    Επειδή τις έζησες.
    Επειδή τώρα ξέρεις τι θα πει "να αγαπάς"..
    Και στο μέλλον δε θα πονέσεις ( αν και έχει τη γλύκα του ο πόνος του έρωτα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νερίνα μου γλυκιά,εγώ έπαθα και σίγουρα έμαθα πολλά !Νομίζω πως -αν κάτι θετικό μπορεί να βγει από μία υπόθεση με πόνο και πολύ κλάμα- βγήκε!
      "Χτύπησα" και μεγάλωσα...
      Όνειρα γλυκά!

      Διαγραφή
  8. anarwtiemai ki egw giati na einai toso dyskoles!alla vasika einai h emeis tis kianoume???thn epomenh fora as prospa8hsoume na tis aplopoihsoume, na mh ta kanoume ola toooso megala, isws etsi er8oyn pio omala ta pragmata...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εμείς τα κάνουμε εγώ σε αυτό έχω πια καταλήξει αλλά τι να πεις η φύση του ανθρώπου !!
      καληνύχτα!!!:)

      Διαγραφή
  9. δεν πρέπει να στενοχωριέσαι εσύ,
    αλλά αυτός,
    που ήταν τυφλός...
    ...
    να ξέρεις όμως ότι
    ο καθένας παίρνει
    αυτό που αξίζει...
    ...
    Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ πολύ όντως (τώρα προς το τέλος και μετά τις τελευταίες του επιλογές)συνειδητοποιώ ότι ναι αυτός έχασε!Καλό σου βράδυ!Φιλάκια

      Διαγραφή
  10. ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙΣ. ΟΛΟΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ. Ο ΧΡΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ. ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΓΑΛΗΝΗ ΜΕΣΑ ΜΑΣ.
    ΑΓΑΠΗΣΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΝ.....Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ....ΑΞΙΟΠΟΙΕΙΣΑΙ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ ΜΠΟΡΕΙΣ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. αυτό κάνω πλέον Γιώτα μου(ή τουλάχιστον προσπαθώ) σε ευχαριστώ!Καλό σου βράδυ

      Διαγραφή