ΕΛΑ....

Πόσο δυνατά πρέπει να το φωνάξω για να "γυρίσεις πίσω" (κυριολεκτικά και μεταφορικά)!Όπως έχω πει πολλές φορές ,σε σημείο μάλιστα που πια είμαι γραφική ...τον τελευταίο καιρό δεν είμαι καλά!Χωρίς να έχει γίνει κάτι συγκεκριμένο απλά δεν είμαι καλά!Κι όταν εγώ δεν είμαι καλά σκέφτομαι, κλαίω και ... ΘΥΜΑΜΑΙ!Θυμάμαι αυτούς που έφυγαν και δε θα ξανάρθουν και κυρίως αυτούς που δε στάθηκα ικανή να κρατήσω για τους δικούς μου χαζούς -εκ των υστέρων- λόγους!Δεν έχω διάθεση λοιπόν...αλλά όλα είναι ένα διακοπτάκι με τις ενδείξεις on και off.Τον τελευταίο καιρό μάλιστα έχω ξεπεράσει τον εαυτό μου!Σαν τον χαμαιλέοντα προσαρμόζομαι στα πρόσωπα και στις καταστάσεις!Φοράω την στολή ,το λαμπερό μου χαμόγελο και πηγαίνω στην δουλειά ,για καφέ ,στις διάφορες υποχρεώσεις κτλ.Εκεί, είμαι η "ψυχή της παρέας" , η χαρά του παιδιού.Πάντα χαμογελαστή και ευτυχισμένη.Σε σημείο μάλιστα να με ρωτούν από που αντλώ όλη αυτή την ενέργεια. Όταν όμως κλείνει η πόρτα του σπιτιού , βγάζω την περούκα με τα έντονα χρώματα, την "ξετινάζω" και την τακτοποιώ γιατί την επόμενη μέρα θα την ξαναβάλω.Έπειτα έχει σειρά η κόκκινη πλαστική μύτη και τέλος το μακιγιάζ.Τότε γίνομαι εγώ.Ποτέ δεν ήμουν έτσι ,αλλά θα μου πεις για όλα υπάρχει η πρώτη φορά!Αν λοιπόν δείτε το χαμόγελό μου,ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ,αυτό που τόσα χρόνια είχα και όχι το "δανεικό από τον κλόουν" πείτε του σας παρακαλώ ότι το ψάχνω....

Καλό τριήμερο να έχουμε!

Ας ξεκουραστεί η ψυχή μας επιτέλους!

Φιλάκια